Şeriat

 

 

Hayvanlarda kendini kandırma yeteneği (elbet bir yetenektir bu) yoktur. İnsanlar kendilerini çalışmadıkları halde çalışıyormuş gibi gösterebilirler, dahası bunun adını da koyarlar ve mesela kendi aralarında bu durumda bulunanlara “gizli işsiz” diyebilirler. Fakat bal imal eden hiçbir arı gizli veya açık işsiz olmaz, olamaz.
Onun işlevinin bitmesi ölüm anıyla örtüşür. Hiç bir arının canı aylaklığı çekmez.
Çünkü onda aylaklık fikri yoktur. Hiç bir hayvan kendisini kandırmaz, kandıramaz.
Kendini kandırabilme yeteneği yalnızca insana mahsustur.

Türkiye’de bu gün bazı insanlara “şeriatçı” denilmektedir. Bu kelimeyi köken olarak incelersek “şeriattan yana” anlamına geldiğini herkes bilir ve anlar. Nüfusunun yüzde doksandokuzunun Müslüman olduğu söylenen bir ülkede, “şeriatçı” adlandırmasının yadırganması tuhaf değil mi? Çünkü şeriat, Kuran ve Sünnet hükümlerinin tümü demektir. Kendisine Müslüman’ım diyen insanların esasen ve tabiî olarak bu hükümlere bağlı olduğu varsayılır. Hal böyleyken, şeriat kelimesine yüklenen yeni anlamlar dolayısıyla bu kelime artık ürkütücü bir adlandırma biçiminde telakki edilir olmuştur. Hatta suç olarak nitelendirenlere bile rastlanabilmektedir. Kelimeye yüklenen bu yeni ve ürkütücü anlam dolayısıyla, islâm ve şeriat kelimelerini ayırma temayülleri bile görülmektedir.
Oysa son tahlilde, bu iki kelimeden biri bir dinin, öteki o dine ait hükümlerin adından ibarettir.


Râsim Özdenören

(KÖPEKÇE DÜŞÜNCELER)